ஞாயிறு, 6 டிசம்பர், 2009

நாளும் ஒரு திருக்குறள் -THIRUKKURAL -- A SONNET A DAY

திரு செ . நாராயணசாமி அய்யாவின் நாளும் ஒரு திருக்குறள் – இதழ் 116. திருவள்ளுவர் ஆண்டு 2040, கார்த்திகைத் திங்கள் 20ம் நாள், ஞாயிற்றுக்கிழமை.

தொகுப்பு: 101. நன்றிஇல் செல்வம்.

சமுதாயக் கடமைகளை ஆற்றப் பயன்படாது, பிறருக்கு நன்றி (நன்மை) பயக்காது வீணாக்த் தேங்கி அழியும் செல்வம்.

’நச்சப் படாதான் செல்வம் நடுஊருள்
நச்சு மரம்பழுத்து அற்று’ குறள் 1008

விரும்பி அணுகமுடியாத ஒருவரிடம் உள்ள செல்வம், நடு ஊரில் எட்டி மரம் பழுத்ததைப் போன்றது. (நச்சம் என்ற சொல் விருப்பம் என்ற பொருள்படும், தெலுங்கு மொழியில் தொடரும் சொல்).

நல்வாய்ப்புத் தருகின்ற செல்வத்தை இடம்கொள்ளாத அளவுக்கு முடக்கி வைத்து, காசேதான் கடவுள் என்று, தானும் துய்க்காது, எவருக்கும் கொடாது இறுகப் பற்றி, நிலைதடுமாறிச் சாய்பவர்கள், அப்பொருளால் பெறும் பயன் ஒன்றுமில்லை. ஈகைப் புகழ் விரும்பாதவர், பிறருக்கு உதவாதவர் வாழ்வு நிலத்திற்குச் சுமை; அவர்பொருள் ஒரு சமுதாய நோய்.

வறியவர் தேவையை நிறைவு செய்யாத செல்வம், அழகும் பண்பும் பெற்றவர் இல்லற வாழ்வைத் துய்க்காது அடையும் முதுமை போன்றது. அன்பை மறந்து, அறத்தை மதிக்காது, தன்னை வறுத்தி சேர்க்கும் பொருள் பலர் கண்ணை உறுத்தி, பிறரால் தட்டிப் பறிக்கப்படும்.

அறனும் இன்பமும் தரும் சமுதாய ஒழுங்கியலில் செல்வம் சேர்ப்பவர்களிடம் தோன்றும் சிறிய வறுமையும் கூட, மழையின்றி நிலம் வறண்டதுபோல் ஆகும்.

THIRUKKURAL -- A SONNET A DAY -- No. 116. December 6, 2009.

CHAPTER 101. FUTILE, DORMANT WEALTH.

Wealth hoarded in strain by misers, neither relished by them nor available to redress dire needs of the distressed, rots and fades away in waste.

‘nachchap padaathavan selvam nadu-vuuruL
Nachchu maram-pazhuththu atRu’ kuraL 1008

Wealth with those, whom people cannot seek, is like
Poisonous fruits of a tree, amidst a commune.

Staking wealth without relishing and fading off, nothing is achieved in worth. Listless existence of a miser, hankering on money as everything in life, is dubious in worth. Avaricious hoarders, ignoring the fame of contribution, are unworthy of their burden on earth. What legacy they can leave behind, who are despised by society as unhelpful misers. Huge wealth not enjoyed or helpful to the needy is a painful slur. Countless millions stashed with those who would neither use nor gift it are of no avail.

Wealth loathing to redress the poor is like a spinster in fine nick, aging in loneliness. Aliens pack of glittering gold hoarded in strain, forsaking love and ignoring virtues. Momentary hardship of benign rich is a drought in seasonal rains.

கருத்துகள் இல்லை:

கருத்துரையிடுக